Αν και εδώ εμφανίζεται ως κύριο πιάτο, το κλασικό αυτό βενετσιάνικο έδεσμα, αποτελεί θαυμάσιο ορεκτικό με τον καθένα να καθαρίζει τις γαρίδες του. Σερβίρεται με μπόλικο φρέσκο τραγανιστό ψωμί για “βούτες” στη σάλτσα.

Η μπραντάδα είναι μια καθαρά γαλλική σπεσιαλιτέ από λιωμένο αλμυρό μπακαλιάρο, συζητείται όμως αν πρέπει να μπαίνει και πατάτα. Οι παραδοσιακοί επιμένουν ότι ο αλμυρός μπακαλιάρος από μόνος του επαρκεί για να δημιουργήσει την λεπτή υφή, για την οποία το ντιπ είναι περίφημο. Άλλοι ειδικοί της γαλλικής κουζίνας απολαμβάνουν τη διάσταση που δίνει η πατάτα και τη ρίχνουν άφοβα στο μίγμα. Η παρούσα μετάξινη εκδοχή σερβίρεται στη Μασαλία.

Απλό και με εκρηκτικές γεύσεις, καθώς το ούζο προσθέτει γεύση γλυκάνισου στις ντομάτες. Γίνεται και με κατεψυγμένο σπανάκι.

Η ετυμολογία της λέξης "busara" είναι κάπως αμφιλεγόμενη. Προέρχεται ίσως από την Ίστρια ή τη Δαλματία και να έχει τη σημασία της απάτης, του εμπαιγμού, της αγυρτείας, επειδή αυτός ο τύπος πιάτου καταλήγει κάπως σαν παστίτσιο.

Το μυστικό σε αυτό το πιάτο είναι το κρεμμυδάκι ή κοκκάρι, όπως λέγεται. Προτιμήστε το φρέσκο κοκκάρι, κι ας έχει λίγο παραπάνω κόπο. Η γεύση του είναι πολύ ανώτερη από το κατεψυγμένο. Αν θέλετε μια πιο κερκυραϊκή απόχρωση, και αντέχετε τα καυτερά, προσθέστε μπόλικο κόκκινο πιπέρι.